En nu? Purmerend? Terug naar moeder?

Het PAROOL – 21 jan 2011

Ze wisten dat het tijdelijk was, hun huis in de Parooldriehoek. Maar het einde komt abrupt en de gevolgen zijn soms groot. Het laatste woord is nog niet gezegd.

De bewoners van de Platanen- en de Olmenweg in Oost zitten al sinds half december op hete kolen. Het zal je maar gebeuren: begin je net een beetje in de kerstsfeer te komen, krijg je het bericht dat je binnen anderhalve maand huis en haard moet verlaten. De uiterste datum was in eerste instantie gesteld op 1 februari. Grote paniek natuurlijk, want de huurders waren in de veronderstelling dat ze veel langer konden blijven zitten. Nu moeten ze uiterlijk 1 april de sleutel inleveren. De meesten hebben nog geen zicht op een nieuw onderkomen.

Dat de woningen gesloopt zouden worden, wisten de bewoners vanaf het moment dat ze erin trokken. Het was duidelijk dat het om een tijdelijke huurovereenkomst ging. Stadgenoot, de beherende woningcorporatie, had de huurders alleen wel beloofd dat ze in hun huizen konden blijven tot ze gesloopt zouden worden. Dat zou volgens de oorspronkelijke plannen in 2012 gebeuren, maar de verwachting is nu dat de woningen op zijn vroegst pas in 2015 worden afgebroken. Stadgenoot wil ze de resterende jaren laten bewonen door studenten.

Alle huidige bewoners hebben een tijdelijke huurovereenkomst getekend bij Stadgenoot voordat ze hun appartementen betrokken. Aan een tijdelijk huurcontract zit een limiet: de Leegstandswet schrijft voor dat je een huis niet langer dan vijf jaar tijdelijk mag verhuren.
Toen de woningen in de Parooldriehoek vijf jaar waren verhuurd, moest er dus iets gebeuren. Stadgenoot bood de bewoners de optie hun contract te verlengen bij het commerciële bureau Anti-Kraak. Daar konden ze een zogenoemd bruikleencontract afsluiten. Zo’n bruikleenconract geeft alleen wel net even iets andere rechten dan een tijdelijk huurcontract: de huurbescherming is nihil.

De bewoners stonden niet echt te springen om voortaan als vogelvrije antikrakers door het leven te gaan. Bewoner Inge Wolsink: “Met een tijdelijk huurcontract heb je een opzegtermijn van drie maanden. Bij antikraak is dat twee weken. En ze kunnen zomaar onaangekondigd komen binnenvallen om de woning te controleren. Lekker, als je net onder de douche vandaan komt.”
Wolsink voelde weinig behoefte het bruikleencontract te ondertekenen. “Het stond me absoluut niet aan, maar die mensen bij Anti- Kraak zeiden: ik zou maar tekenen, want voor jou zo tien anderen. Uiteindelijk heb ik getekend, wat kon ik anders doen?”

De vete woedt in principe tussen Stadgenoot en de bewoners, maar stadsdeel Oost heeft er zijdelings ook mee te maken. Om de huizen aan studenten te mogen aanbieden, heeft Stadgenoot toestemming nodig van de Dienst Wonen, Zorg en Samenleven (WZS) van de gemeente. Die toestemming is deels afhankelijk van het advies dat het stadsdeel geeft.
Voordat de bewoners op de hoogte werden gebracht, heeft het stadsdeel de voorwaarde gesteld dat Stadgenoot op een ‘humane’ manier met de huurders zou omgaan. Dat ging behoorlijk mis. Na gesprekken tussen het stadsdeel en de woningcorporatie is vervolgens afgesproken dat Stadgenoot ‘maatwerk’ moest gaan leveren. Toen is ook de datum twee maanden opgeschort.
Inmiddels heeft het stadsdeelbestuur een brief met een positief advies de deur uit gedaan, na overleg met de raadscommissie wonen. Volgens SP-deelraadslid Tiers Bakker is het laatste woord hier nog niet over gezegd: “Dat advies staat pas vast na raadsbehandeling op 1 februari.” De SP wil dat er een negatief advies komt.

Toen bekend werd dat de bewoners hun huizen al ver voor de sloop moeten verlaten, hebben creatievelingen in het blok hun krachten gebundeld. Ze willen de bewoners een gezicht geven. “We zijn meer dan een adres en een huisnummer. Achter elke deur wonen mensen,” zegt Kim Seijmonsbergen, één van de initiatiefnemers. Twee fotografen hebben de bewoners geportretteerd. De foto’s worden samen met persoonlijke verhalen van de bewoners gebundeld tot een boek. Tijdelijk ingeruild voor tijdelijk, luidt de voorlopige werktitel.

Tijdens de kunstmanifestatie Transvormers, morgenavond in het oude Volkskrantgebouw, worden de portretten ook tentoongesteld. “We willen gehoord en gezien worden,” zegt een strijdbare Seijmonsbergen. “Stadgenoot houdt een harde lijn aan, maar we hopen dat we ze hiermee op andere gedachten kunnen brengen.”

Copyright: Teri van der Heijden

Verslag van bewonersbijeenkomst georganiseerd door Stadgenoot op 11 januari 2011 in Trouw.

Wij worden te woord gestaan door mevrouw de Haas, manager Bedrijfsbureau Wonen bij Stadgenoot. Mevrouw de Haas belooft ons maatwerk. Dat is prettig, maar niet meer dan logisch na de manier waarop wij behandeld zijn.

Zij blijft zeggen dat als de woningen in reguliere verhuur zouden gaan, wij alsnog zouden moeten vertrekken. Dit is pertinent niet waar. Stadgenoot biedt nu ook studenten bij wijze van geste aan te blijven wonen in hun huidige woonruimte. Deze studenten hoeven niet via Studentenwoningweb ingeschreven te staan. Als Stadgenoot deze geste naar studenten kan maken, kan Stadgenoot dit natuurlijk ook in de reguliere verhuur doen.

Op de vraag waarom dit niet gebeurt, antwoord mevrouw de Haas dat reguliere verhuur nu eenmaal niet aan de orde is. Ik heb mevrouw de Haas niet horen vertellen wáárom dit dan het geval is. Dat Stadgenoot de woningen wil verhuren is logisch, er moet geld verdiend worden. Waarom niet aan ons? Omdat ze ons dan niet gemakkelijk kwijt kunnen als er straks daadwerkelijk gesloopt gaat worden. Het is dus puur een kwestie van niet willen. Dat kan mevrouw de Haas natuurlijk niet zeggen, want dan zouden wij weer emotioneel worden en dat is lastig.

Mevrouw de Haas heeft wel beloofd het voorstel van Jacoline van Duijvenbode, om hier als kunstenaarsgroep te blijven, serieus te bekijken. Dat is positief.

Ondertussen moeten wij de komende twee weken wachten (terwijl we zelf goed zoeken naar een woning) tot Stadgenoot contact met ons opneemt voor het beloofde maatwerk. Laten we hopen dat dit ook daadwerkelijk gebeurt, want als Stadgenoot zich hieraan houdt en we straks allemaal op een prettige manier gehuisvest zijn, staan we in ieder geval niet op straat.

Dan nog één laatste ding. Linda de Haas heeft aan ons haar excuses aangeboden over het (tot nu toe) volstrekte gebrek aan communicatie van Stadgenoot naar ons. Zij noemde dat zelf een ‘valse start’. Ik noem het onprofessioneel en nalatig. Een nuanceverschil. Feit is dat zij haar excuses heeft aangeboden. Dat is professioneel.

Het zou Franck Storm sieren als hij hetzelfde zou doen. En dan mag dat van mij ook publiekelijk, bijvoorbeeld in het Parool. Mijnheer Storm vond het namelijk niet alleen overbodige luxe om ons fatsoenlijk te informeren en te begeleiden. Hij vond het ook nodig om in plaats van naar ons, wél naar het Parool te communiceren. Hij slaagde erin om het onderwerp gebrek aan communicatie naar ons, de óórzaak van onze emotionele reacties, volledig te omzeilen. Nee, het lag aan ons, wij begrepen namelijk niet wat tijdelijke verhuur inhoudt. Als je zo reageert terwijl je weet dat je een fout hebt gemaakt, dan noem ik dat niet alleen onprofessioneel en nalatig, dan noem ik dat onfatsoenlijk en arrogant. Excuses zou op zijn plaats zijn.

Wij wachten af.

“Stadgenoot ≠ Sociaal”

In reactie op de brief “Tijdelijk is Tijdelijk” van Franck Storm, Directeur Stadgenoot, op 30-12-2010



Geachte heer Storm, werknemers van Stadgenoot, bewoners van de Platanen- en Olmenweg, lezers van Het Parool.

Wij zijn als bewoners op geen enkele manier betrokken bij de sloopplannen voor onze woningen. Niet in de vorm van tijdige informatievoorziening, niet in de vorm van communicatie, noch in de vorm van inspraak. Het verbaast mij dat een professionele organisatie die aan de lopende band te maken heeft met sociale groepen, zich niet een beetje heeft verdiept in de sociale psychologie. Had Stadgenoot dit gedaan, dan had het op zijn vingers kunnen natellen dat dit gebrek aan openheid voor onrust zou zorgen. Nadat bekend werd dat wij binnen 6 weken uit onze woningen moesten vertrekken werd de onrust steeds groter naarmate
- niemand bij de klantenservice van Stadgenoot ergens iets van wist of antwoord op wilde geven,
- niemand werd teruggebeld ook al was dit wel toegezegd,
- het contact e-mailadres dat in de begeleidende brief van Anti-kraak B.V. staat niet bleek te bestaan…

Ondertussen waant de heer Storm zich sociale weldoener: “Stadgenoot heeft vijf jaar lang zijn sociale gezicht laten zien door mensen die te weinig rechten hadden een woning aan te bieden.” Dit impliceert dat Stadgenoot hier zelf geen baat bij had. Wij hebben vijf jaar lang samen ruim vier ton (€400.000,-) per jaar betaald voor woningen waaraan geen onderhoud is gedaan. Als ik ernaast zit hoor ik graag van Stadgenoot wat de echte cijfers zijn. Dan kunt U beslissen of U vindt dat het mes aan twee kanten snijdt.

Daarbij is het de vraag of Stadgenoot ten tijde van de eerste contractomzetting naar anti-kraak niet al enigszins het idee had wat ze in februari van dit jaar met de woningen wilden gaan doen. Mijns inziens wisten ze dat wel.
Ik kreeg zelf in september 2010, slechts enkele weken anti-kraak huurder, een meneer van Stadgenoot op bezoek die even wat foto’s van mijn balkon wilde maken, “voor onderhoud”. Diezelfde meneer vertelde mij dat Stadgenoot nog lang niet ging slopen en dat er waarschijnlijk studentenwoningen van gemaakt zouden worden. Kennelijk was dit binnen Stadgenoot zo algemeen bekend dat zelfs iemand van de technische dienst van al op de hoogte van deze plannen terwijl wij als bewoners niets hoorden. Was het overbodige luxe geweest om de bewoners op de hoogte te stellen van deze plannen? Ik denk het niet.

Wederom in het sociale kader stelt Storm dat voor studentenwoningen is gekozen omdat deze er te weinig zijn. Hetzelfde geldt toch voor sociale huurwoningen? De wachtlijsten zijn niet voor niets zo absurd. Vindt U het een logische oplossing om de éne sociale groep in te ruilen voor de andere op grond van woningnood die in beide groepen hoog is? Studenten leveren wél aanzienlijk meer op dan wij. Dan vraag ik mij af of het hier gaat om sociale, of om zakelijke motivatie van Stadgenoot.

Als Stadgenoot echt sociaal is, krijgen de huidige bewoners gewoon een regulier contract. Franck Storm noemt dat voordringen, maar er is écht niemand met een fatsoenlijke wachtlijsttijd die hier vrijwillig een paar jaar gaat wonen.

Wij hebben geen probleem met het feit dat wij vroeg of laat ons huis moeten verlaten. Wij hebben een probleem met de manier wáárop. Wij mochten blijven tot de sloop, en worden nu als Riskpoppetjes van de kaart geveegd omdat Stadgenoot een ander kleurtje wil. Wij zijn mensen, en worden ook graag zo behandeld.

Bewoner Olmenweg